از اویونیک چه می دانید

اصطلاح “اویونیک” در سال 1949 توسط فیلیپ کلاس سردبیر ارشد مجله آویشن ویک به عنوان واژه ای برای “الکترونیک هوانوردی” ابداع شد. الکترونیک هوانوردی به سیستم های ارتباطات رادیویی و مخابراتی اطلاق می شد.
ارتباطات رادیویی برای اولین بار قبل از جنگ جهانی اول استفاده شد. اولین رادیوها در زپلین‌ها نصب شدند، اما ارتش رادیویی سبک تر نیاز داشت تا در هواپیماها نصب شوند تا در صورت سرنگون شدن هواپیمای دشمن بلافاصله مشاهدات خود را گزارش کنند.
اولین پیام رادیویی از هواپیما توسط نیروی دریایی ایالات متحده در آگوست 1910 انجام شد. اولین رادیوهای هواپیما تلگراف رادیویی می زدند، بنابراین آنها نیاز به هواپیمایی با دو خدمه داشتند تا یکی پیام ها را با کد مورس ارسال کند و دومی هدایت هواپیما را به دست بگیرد.
در طول جنگ جهانی اول، رادیوهای کلامی ساخته شد. خلبانان توانستند با واحد زمینی صحبت کنند و نیاز به نفر دوم برای ارسال مورس از بین رفت.
رادار، فناوری بعدی اویونیکی بود که در دهه 1930 و در طول جنگ جهانی دوم توسعه یافت. بسیاری از سیستم های اویونیک مدرن ریشه در تحولات جنگ جهانی دوم دارند. برای مثال ‌خلبان خودکار به‌عنوان سیستمی برای کمک به هواپیماهای بمب‌افکن در پرواز طولانی به کار گرفته شد.
بد نیست بدانید که در ساخت هواپیماها 20 درصد بودجه به سیستم های اویونیک اختصاص می یابد . این عدد برای هواپیماها و هلیکوپترهای نسل جدید 40 تا60 درصد افزایش داشته است.
بازار هواپیماهای مسافری نیز شاهد رشد هزینه تجهیزات اویونیک بوده است. سیستم های کنترل پرواز و ناوبری جدید ناشی از فضای پروازی شلوغ تر، هزینه های اویونیک را افزایش داده است.
اویونیک یک کاکپیت مدرن شامل سیستم های ارتباطات ؛ ناوبری ؛ کنترل پرواز ؛ رادار ؛ پیشگیری از تصادف ؛ پیش بینی هوا ؛ ضبط داده های پروازی و مدیریت پرواز است.