بدن انسان به اکسیژن وابسته است. با افزایش ارتفاع، میزان اکسیژنی که بدن انسان می تواند هنگام تنفس جذب کند، کاهش می یابد. بنابراین برای پرواز در ارتفاعات بالا کابین هواپیما باید تحت فشار باشد و به سرنشینان هواپیما اکسیژن اضافی داده شود.
سیستم های اکسیژن برای ذخیره یا تولید یک منبع اکسیژن خالص و تنظیم، رقیق کردن در صورت نیاز و سپس توزیع آن به خدمه یا مسافران طراحی شده اند. سیستم های اکسیژن در اکثر هواپیماهای تجاری نصب می شوند.
ایکائو برای سیستم های اکسیژن مقررات و ضوابط خاصی دارد. به طور کلی، این راهنما بین هواپیماهای تحت فشار و بدون فشار تفاوت قائل می شود و سپس الزامات خاصی را بر اساس ارتفاعی که قرار است در آن پرواز انجام شود، ارائه می دهد.
هواپیماهای تحت فشار که برای پرواز در ارتفاعات با فشار اتمسفر کمتر از 376 هکتوپاسکال در نظر گرفته شده باید به سیستم اکسیژن خودکار برای حداقل 10 درصد بیشتر از تعداد صندلی های مسافر و خدمه کابین مجهز شود.
ماسک های اکسیژن کابین برای هواپیماهایی که به طور معمول بالای 25000 فوت پرواز می‌کنند معمولاً از نوع « نصب سریع » هستند. این ماسک ها طوری طراحی شده‌اند که می‌توانند در عرض 5 ثانیه یا کمتر فقط با یک دست نصب شوند.