کاکپیت یا عرشه پرواز مکانی در قسمت جلوی هواپیما است که خلبان از آنجا هواپیما را کنترل می کند.کاکپیت مملو از آلات دقیقی است که خلبان را قادر می سازد پرواز کند. در اکثر هواپیماهای مسافربری، یک درب کاکپیت را از کابین جدا می کند.
کابین هواپیما بخشی از هواپیما است که مسافران در آن می نشینند. کابین و کاکپیت های اولیه همگی رو باز بودند ولی اولین هواپیما با کابین و کاکپیت محصور در سال 1924 پرواز کرد. اکثر هواپیماهای تجاری مدرن دارای کابین و کاکپیت تحت فشار هستند، زیرا در ارتفاع بالا اکسیژن کافی برای تنفس مسافران و خدمه بسیار کم است.
اگر یک هواپیمای تحت فشار دچار نقص فشار بالای 10000 فوت شود، وضعیت اضطراری اعلام می گردد. در صورت وقوع این وضعیت، هواپیما باید فرود اضطراری را آغاز کند و ماسک های اکسیژن برای همه سرنشینان فعال شود. در اکثر هواپیماهای مسافربری، اگر فشار کابین کمتر از فشار اتمسفر معادل 14000 فوت باشد، ماسک های اکسیژن مسافران به طور خودکار فعال می شوند.
در طراحی کابین هواپیما سلامت محور بودن یک شاخص کلیدی است. چراکه مسافرانی از طبقات مختلف اجتماعی در یک زمان طولانی و در یک فضای بسته و محدود کنار هم خواهند بود. به همین دلیل طراحی سیستم تهویه و اکسیژن برای تمامی افراد با متابولیسم عادی و ضعیف ضروری است. سیستم کنترل محیط کابین همواره فشار ؛ دما و رطوبت مطلوب را در کابین مدیریت می کند تا مسافران با آرامش سفر کنند. بد نیست بدانید که فیلترهای هپا در هواپیماهای مدرن تا 99 درصد از ذرات کابین را جذب می کنند تا هوایی پاک در کابین جاری باشد.
کابین هواپیماهای مسافربری به چند قسمت تقسیم می شوند. اکونومی ؛ بیزنس و فرست کلاس چیدمان صندلی های کابین را تعیین می کند. علاوه بر این محل آشپزخانه و دستشویی ها سایر فضاهای کابین را تشکیل می دهند. این تقسیم بندی سه گانه صندلی ها در طول زمان دستخوش تغییر شده و اکنون به دو کلاس محدود شده است. به عبارتی بیزنس کلاس تقریباً جایگزین فرست کلاس شده است. آمارها نشان می دهد که در 10 سال گذشته صندلی های فرست کلاس به نصف کاهش یافته است.
البته یاد آور شویم که شرکتهای هواپیمایی برد بلند سوئیت های شخصی را جایگزین فرست کلاس کرده اند و در مقابل شرکتهای هواپیمایی ارزان قیمت با جایگزینی صندلی های نازک تر فضای کابین را بیشتر کرده اند. در این میان نقش سرگرمی های پروازی در بازاریابی و جذب مشتری را نباید فراموش کرد. این تکنولوژی سودآور سبب شده تا شرکتهای هواپیمایی رقابتی تنگاتنگ را دنبال کنند.
صندلی های فرست کلاس و بیزنس کلاس هر 5 تا 7 سال و صندلی های اکونومی کلاس هر 6 تا 10 سال بازسازی می شوند. برای مثال یک کابین 337 صندلی (36 بیزنس و 301 اکونومی) در بوئینگ787 بیش از 18میلیون دلار هزینه دارد.